მმართველმა პარტიამ „ქართული ოცნება“ საპროტესტო აქციების მარეგულირებელი კანონმდებლობის კიდევ უფრო გამკაცრების ინიციატივა წამოაყენა. ცვლილებები, რომლებიც პარლამენტში უკვე ინიცირებულია, მიზნად ისახავს საცალფეხო ზონებში შეკრების თავისუფლების შეზღუდვას და აქციების მონაწილეებისთვის ადმინისტრაციული სახდელების დაწესებას.
ცვლილებების დეტალები
„ქართული ოცნების“ საპარლამენტო უმრავლესობის ლიდერის, ირაკლი კირცხალიას განცხადებით, დაგეგმილი ცვლილებები ითვალისწინებს საცალფეხო ზონებში აქციების წინასწარი შეტყობინების სავალდებულო წესის შემოღებას. ამასთან, კანონდამრღვევებისთვის გათვალისწინებულია ადმინისტრაციული დაკავება, ხოლო განმეორებით შემთხვევაში - სისხლის სამართლის პასუხისმგებლობაც.
კანონპროექტის ავტორების განმარტებით, ცვლილებების მიზანია „ადამიანების შეუფერხებელი გადაადგილების უზრუნველყოფა“. მათი თქმით, აქციებმა არ უნდა შეაფერხოს მოქალაქეების თავისუფალი გადაადგილება საცალფეხო სივრცეებში.
კრიტიკა და შეფასებები
ინიციატივას უკვე მოჰყვა კრიტიკა ოპოზიციური პარტიებისა და არასამთავრობო ორგანიზაციების მხრიდან. მათი შეფასებით, ეს არის შეკრების თავისუფლების შეზღუდვის მორიგი მცდელობა და ხელისუფლების მხრიდან საპროტესტო აქციებზე ზეწოლის გაძლიერება.
„საერთაშორისო გამჭვირვალობა - საქართველო“ ანტიკორუფციული დღისადმი მიძღვნილ ანგარიშში აღნიშნავს, რომ საქართველოში კორუფცია მზარდი ტენდენციით ხასიათდება და ქვეყანა „მექრთამეობისა და კლეპტოკრატიის“ ჭაობშია ჩაფლული. ორგანიზაცია პირდაპირ მიუთითებს ბიძინა ივანიშვილზე, როგორც ამ სისტემის არქიტექტორზე. ამ ფონზე საპროტესტო აქციების შეზღუდვის მცდელობა დემოკრატიული ინსტიტუტების შესუსტებად აღიქმება.
კონტექსტი და წარსული პრაქტიკა
აღსანიშნავია, რომ ბოლო პერიოდში თბილისში საპროტესტო აქციები განსაკუთრებით გახშირდა. ხელისუფლებამ არაერთხელ გამოიყენა ძალა დემონსტრანტების წინააღმდეგ. ოქტომბერში, აქციების დროს, არაერთი პირი დააკავეს „გზების გადაკეტვისა“ და „ნიღბების ტარებისთვის“. ამ ფონზე, კანონმდებლობის კიდევ უფრო გამკაცრება, შესაძლოა, პროტესტის შემდგომ ესკალაციას და დაძაბულობის ზრდას მოასწავებდეს.
მომავალი პერსპექტივები
ჯერჯერობით უცნობია, რა ფორმით მიიღებს პარლამენტი აღნიშნულ ცვლილებებს. მოსალოდნელია, რომ საკითხი აქტიური განხილვის საგანი გახდება როგორც საკანონმდებლო ორგანოში, ისე სამოქალაქო საზოგადოებაში. საბოლოო ჯამში, ამ ცვლილებების მიღებამ შესაძლოა მნიშვნელოვანი გავლენა იქონიოს ქვეყანაში შეკრებისა და გამოხატვის თავისუფლებაზე.
